dinsdag 6 maart 2012

Politikverdrossenheit


Als Haarlemmer in Osnabrück verheugt het mij natuurlijk zeer als de Duitse zusterstad in Nederland in de belangstelling staat. Maar toen ik de torentjes van het historische Stadhuis in het programma ´Nieuwsuur´ voorbij zag komen, voelde ik niet het verwachte enthousiasme. De Nederlandse cameraploegen waren namelijk niet naar Osnabrück afgereisd voor een vreugdevolle gebeurtenis, zoals de viering van een 50-jarige samenwerking tussen twee steden, maar vanwege het schandalige aftreden van de in Osnabrück geboren Bondspresident Christian Wulff.

´Hij heeft teveel fouten gemaakt´ en ´hij was raar en immoreel´ waren de commentaren die de Osnabrückse burgers aan de Nederlandse verslaggever gaven. Overduidelijk heerst er onder de bevolking van Osnabrück een gevoel van onvrede over de politieke gang van zaken in het land. Politikverdrossenheit noemen ze dat hier. Ondanks de fouten en schandalen die de politiek soms met zich mee brengt zijn er gelukkig nog altijd mensen die bereid zijn de goede en nuttige kanten van het politieke bedrijf te laten zien. Hier in Osnabrück loopt al vanaf 2001 een heel succesvol project, waarbij jongeren door middel van een korte stage de handel en wandel van de gemeentepolitiek van dichtbij kunnen meemaken. De jongeren die zich aanmelden voor dit KidS-project (Kommunalpolitik in die Schulen), lopen vier tot zes weken met een raadslid van een politieke partij mee, waarbij zij bij alle werkzaamheden aanwezig mogen zijn. Dit alles gebeurt in de vrije tijd van de scholieren. Elk jaar melden zich meer jongeren aan dan dat er plaatsen beschikbaar zijn. Bij de Osnabrückse jongeren valt dus nog geen teken van Politikverdrossenheit te bespeuren.

Tijdens de feestelijke start van het KidS-project probeerde ik te achterhalen wat het project nu zo succesvol maakt. In de eerste instantie ligt politiek namelijk niet bepaald in de interessesfeer van jongeren. Volgens Monika Feil, raadslid van de FDP (Freie Demokratische Partei), laat het KidS-project aan de jongere generatie zien dat politici ook gewoon mensen van vlees en bloed zijn. Niet alleen de politieke werkzaamheden worden getoond, maar ook de mensen daarachter en hun onderlinge samenwerking. Dat is volgens Feil de succesformule van het project. Volgens haar worden jongeren door het project daadwerkelijk voor de politiek geënthousiasmeerd. Een ex-deelnemer is later zelfs voor de FDP gaan werken. ´Mede daar doen we het voor´, vertelde het toegewijde raadslid.

Op mijn vraag of het project in Haarlem volgens haar even geslaagd zou zijn, antwoordde ze: ´Het ligt eraan, in hoeverre men met de scholieren samenwerkt. Het kost nu eenmaal tijd om de jongeren te begeleiden. Als er maar genoeg interesse van beide kanten is, zou het zeker succesvol kunnen zijn.´ Misschien is het dan geen gek idee om eens te kijken, hoe het met de Politikverdrossenheit van de Haarlemse jongeren gesteld is.